SERWIS DO KAWY BAUHAUS NA 6 OSÓB WEIMAR BLANKENHEIN FASON PETRA SYGNATURA 1948-49 ECHT WEIMAR KOBALT

Z dużą przyjemnością przedstawiam Państwu znakomity serwis herbaciany Form Petra –zaprojektowany w stylu Bauhaus w latach 50tych- i ciągle produkowany z doskonałej cienkościennej porcelany. W tekście na stronach fabryki wymieniony jest jako przykład nowoczesnego wzornictwa- a jak taka fabryka się czymś chwali- to jest to serwis z najwyższej półki.
Idealny do nowoczesnych kuchni- prosta wyjątkowo elegancka forma z bardzo ciekawą podszkliwną dekoracją kobaltową stylizowane kwiaty w otoczeniu girland liści tworzą piękny kobaltowy wieniec wewnątrz filiżanek i na kołnierzach talerzyków. Filiżanki są pięknie złocone – a złocenie pokryło się szlachetną patyną starego złota. Do współczesnych kuchni-– minimalistycznych- pasuje znakomicie. Niestety jedna filiżanka potłukła się w drobny mak – w zamian dodałem trochę wyszczerbioną w tym samym stylu i podobnie dekorowaną filiżankę z kombinatu Kahla/ bardzo możliwe, że z tej samej fabryki- ponieważ została ona dołączona w latach 60tych do zjednoczenia fabryk pod nazwą Kahla/ i piękny ręcznie malowany kobaltowy kubek strohblumen z książęcej fabryki Tettau. Aby cieszyć się w pełni tym pięknym serwisem dodaję paterę na czterech nóżkach na owoce z kobaltowego prasowanego szkła i piękną kobaltową kolekcjonerską paterkę z budynkiem Ratusza w Getyndze z doskonałej fabryki Furstenberg. Ozdobą serwisu jest dzbanek Graf von Henneberg malowany kobaltem – girlandy winorośli… Razem wyjątkowy prezent- doskonała porcelana świetna kobaltowa odporna na zmywarki dekoracja.
Porcelana jest doskonała!!!Polecam!!!
W skład serwisu wchodzą:
Dzbanek – duży Pojemność 1,6 l Wysokość 24 cm – wysoki smukły zgrabny Średnica 11 cm
Od dzióbka do uszka 23,5 cm

1 mlecznik – duży! – wysokość 9,2 cm średnica 11 cm od ucha do dzióbka 14,6 cm
1 cukierniczka wysokość 8 cm średnica 11,8 cm
5 filiżanek wysokość 5 cm średnica 10,2 cm od brzegu do ucha 12,5 cm
1 filiżanka Kahla wysokość 5,7 cm średnica 8,7 cm od brzegu do ucha 11 cm
6 podstawków Weimar średnica 15 cm
6 talerzy deserowych Weimar średnica 19 cm
Kobaltowa misa na owoce na nóżkach średnica 27,4 cm wysokość 6 cm
Paterka Furstenberg 19,4 cm

Kubek Tettau strohblument kobalt ręcznie malowany  wysokość 8 cm średnica 7,5 cm od brzegu do ucha 10,3 cm Farmer Tee Pott plus dwa talerzyki podstawek zwiebelmuster i talerz deserowy strohblumen.


WEIMAR PORZELLAN - Porzellanmacherkunst für das 21. Jahrhundert
Weimar Porzellan besteht unverändert seit dem Jahre 1790 und steht für über 200 Jahre Erfahrung in der stilvollen Fertigung des „weißen Goldes“.
Schon 1780 fand Christian Andreas Wilhelm Speck, dass sich aus den hier vorkommenden Erden und Gesteinen „ein gut Porzellan und Steingut“ herstellen ließ. 1790, nach Erteilung der Konzession zur Porzellanproduktion durch den Grafen Friederich von Hatzfeld in Wien legte der Fabrikant Christian Andreas Wilhelm Speck dann den Grundstein für jene Thüringer Manufaktur, die sich auch in den Folgejahren eng mit der Stadt Weimar verbunden fühlte.
Die große Gestaltungskraft der Manufaktur entwickelte sich seit jeher besonders ausgeprägt durch die enge Verbundenheit und Nähe zu der deutschen Kulturmetropole Weimar. So erkannte bald auch der Weimarer Hof die Güte und Gediegenheit dieses Porzellans aus dem kleinen Städtchen Blankenhain, südlich der Residenzstadt gelegen. Schon früh wurde die Wertigkeit des Markenporzellans erkannt, da man schon 1797 erste Erfolge auf der Leipziger Messe verbuchen konnte.
So wusste auch schon der große Dichter und Geheimrat Johann Wolfgang von Goethe die Güte des bekannten Weimarer Porzellans zu schätzen, als er in einem Brief an Frau von Stein bemerkte: „ . . . das Porzellan ist gut, besser als man es gantz in der Nähe zu machen vermag und nicht teuerer.“



Ein hoher Anspruch an Design, Form und Qualität seiner Erzeugnisse lässt Weimar Porzellan bis heute immer wieder erfolgreich die Anpassung an den Geschmackswandel der Zeit gelingen. Mit hochwertigen Dekoren im klassischen Stil und ebenso durch klare Bauhaus-Formen in edlem Weiß setzt Weimar Porzellan Zeichen für sein lebendiges, vielseitiges und kontrastvolles Porzellanschaffen. „Made in Germany“ steht immer noch an erster Stelle.
Weltweit bekannt ist seit langem das Wappen der thüringischen Herzöge, das sächsische Rautenschild, als Bodenmarke. Seit nun über 200 Jahren, nahezu von Beginn an, ist dieses Wappen Beleg für die Herkunft der qualitätsvollen und schönen Arbeiten von Weimar Porzellan. Denn auch schon im frühen 19. Jahrhundert wusste man einen festlich gedeckten Tisch zu schätzen, denn er ist Zierde und Zeichen kultivierten Wohlstandes.
Bekannt geworden ist vor allem die barocke Form Katharina, die aus der historisch gewachsenen Verbindung des Weimarer Herzogenhauses zu dem russischen Zarenhaus hervorgegangen ist. Weitere Porzellanerzeugnisse von großer Formschönheit entstanden in dieser Zeit.
Auch das beliebte Dekor „Rose von Weimar“ verweist auf die Kulturhauptstadt Weimar, in der Frau von Stein residierte, die Rosen, als ihre Lieblingsblume in Ihren Gärten favorisierte. So ist das Dekor „Rose von Weimar“ eine versteckte Liebeserklärung an die Romantik der Weimarer Gärten.
Aber auch moderne Dekore haben Ihren Bezug zu Weimar; denn Bauhaus-Einflüsse lassen sich bis heute, vor allem aber in den Formen der 50er Jahre finden, so zum Beispiel bei der Form Petra und dem Teeservice Exquisit.
Wenn auch die Formen und Dekore durch die Moden der Zeit sehr unterschiedlich ausfallen, das Porzellan ist doch Ausdruck jener „drey Qualitaeten“ die Johann Friedrich Böttger, den Erfinder des weißen Goldes, so am Porzellan faszinierten: „Als erstlich die Schönheit, zumanderen die Rarität und drittens die mit beyden verknüpfte Nutzbarkeit.“
In dieser Tradition steht Weimar Porzellan, als eine der ältesten und schönsten Marken Deutschlands und Europas. Weimar Porzellan, das ist die ideale Verbindung von traditionsreichem Porzellanhandwerk und den technischen Möglichkeiten eines Unternehmens des 21. Jahrhunderts.
Za sygnatury24:
Po uzyskaniu koncesji na produkcję porcelany 01.07.1790 roku, Fryderyk Wilhelm Christian Andreas Speck założył fabrykę porcelany w małym miasteczku Blankenhein, na południe od Weimaru. Już w roku 1797 wystawił swoje wyroby na targach w Lipsku. Sygnowane były niebieską literą "S", którą w latach 80-tych 19 wieku zastąpił herb dworu Weimarskiego.
W roku 1830 nowym właścicielem fabryki został członek lokalnej Izby Handlowej - Gustav Vogt, a już w 1840 został nim biznesmen z Aumy Sorge i jego partner Isidor Streithardt z Ulstädt, do których dołączył w maju 1841 roku H. Kästner, i wspólnie prowadzili manufakturę do 1848 roku.
Następnie firma trafiła w ręce rodziny Fasold z bawarskiego Selb.
W 1856 roku dołączył do nich Eichel. Fabryka została rozbudowana, unowocześniona i wkrótce podwoiła swoją produkcję. Niestety, po śmierci braci Fasold, Eichel nie był w stanie dalej prowadzić fabryki samodzielnie. Kupił ją Eduard Eichler, producent porcelany z Dux w Czechach (obecnie Duchov) i zmienił nazwę firmy na Duxer Porzellanmanufaktur.
Dzięki pracy modelarza Aloisa Hampela, w okresie secesji firma odnotowała największe sukcesy:
- otrzymała nagrodę Grand Prix na Wystawie światowej w St. Louis w 1904 r,
- srebrny medal na Wystawie w Mediolanie w 1906 r, oraz
- złoty medal na Wystawie w Libercu.
Niektóre z produktów wprowadzonych w tym czasie, produkowane były w Duchcov do dziś. Ten pomyślny okres został przerwany przez wybuch I wojny światowej, a ze względu na szczególny charakter produkowanych wyrobów, wysoki poziom jakościowy produkcji nie mógł być utrzymany i w wyniku trudnej sytuacji finansowej, E. Eichler zmuszony był w końcu 1917 roku do sprzedaży fabryki rodzinie Carstens, która od 1918 zmieniła nazwę fabryki na Blankenheiner Porzellanfabrik C. & E. Carstens.
Fabryka w Blankenhain była jedną z pierwszych firm w Niemczech Wschodnich, które upaństwowiono w 1948 roku, jeszcze przed oficjalnym powstaniem Niemieckiej Republiki Demokratycznej, w październiku 1949 roku.
Firma została przemianowana na VEB Weimar Porzellan.
W latach 1979 do 1984 cały obiekt został zmodernizowany i rozbudowany o nowe hale produkcyjne, o powierzchni 6000 metrów kwadratowych, a 190-letnie piece zostały zastąpione przez nowoczesny piec tunelowy o długości 75 metrów.
W międzyczasie, w roku 1981 zakład został włączony do kombinatu Feinkeramik Kahla.
Po upadku NRD i dwóch latach pod opieką Treuhandverwaltung, firma znalazła inwestora: Herbert Hillebrand Baubetreuungs- und Grundbesitz KG, i od 1992 roku funkcjonuje pod nazwą: Weimar Porzellan GmbH.

Blankenhain:
[1] : Christian Andreas Wilhelm Speck (1790 until 1830)
In the year 1780 Christian Andreas Wilhelm Speck found out that the raw materials available in the area were not only suitable for manufacturing stoneware but also allowed the production of porcelain. Even after various fruitless efforts of trying to receive permission, he kept applying for a license to open business there for nearly ten years. Finally, on July 1st 1790, he was granted permission to build a factory by the Earl Carl Friedrich Reichsgraf zu Hatzfeld zu Gleichen.
The blue 'S' was used as first mark after production started the same year and in the year 1797, Christian Speck was present at the Leipzig fair for the first time. His products were an instant success, ensuring constant orders for the next few years. Nearly the whole factory was destroyed in a fire on June 26th 1817 and this resulted in a smaller output capacity and hindered industrial growth for quite some time. Christian Speck died at the age of nearly 70 years on December 30th, 1830.
[1] : Porzellanfabrik Christian Speck (1830 until 1848)
Using the same marks as before, the new owner from 1830 onwards was Gustav Vogt, an advisor to the local chamber of commerce. But in 1840 the company was taken over yet again, this time by the businessman Sorge from the town of Auma and his partner Isidor Streithardt from the town of Uhlstädt. Things did not look so good until May 1841 when they were joined by H. Kästner who lived in Weimar and together they led the factory until 1848.
[2] : Porzellanfabrik Fasold & Eichel (1848 until 1898)
In 1848 the company was sold to the Fasold family who originally came from the city of Selb in Bavaria. They kept the business name until they joined up with Eichel in 1856 and from 1873 onwards, the whole factory was upgraded and soon included various new buildings which actually doubled its value. The shield of the Weimar dukes was finally adapted as trademark in 1887 and ten years later the factory even had its own electric power station. But shortly after that, the company dissolved as two of the Fasold family members died and Eichel proved unable to run the company alone, so the business was sold to Eduard Eichler who only owned it for a very short time before he himself changed his original business in Dux (today Duchcov) into a corporation. As the Blankenhain factory was now also part of the corporation, the name was also changed into 'Duxer Porzellanmanufaktur A.G.'.
[3] : Duxer Porzellanmanufaktur A.G. (1898 until 1918)
When the newly established Duxer Porzellanmanufaktur A.G. took over the porcelain factory in Blankenhain the other 'Dux' subsidiary in Šelty was liquidated; the corporation started to concentrate more on porcelain production as to replace the normal items produced until then. In 1900 the well known trade mark showing a pink coloured triangle with the inscription 'ROYAL DUX BOHEMIA' was introduced and one should take note as this was not the only mark the company used during that period. In the Art Nouveau period the company achieved a most remarkable success thanks to its modeller Alois Hampel. The factory was also awarded the Grand Prix at the world exhibition in St. Louis in 1904, the silver medal at the exhibition in Milan (Italy) in 1906 and the gold medal at the exhibition in Liberec (Czech Republic) shortly afterwards; some of the products introduced at that time are still produced in Dux up to this day. This successful period was interrupted by WWI and because of the specific character of the produced goods the pre-war standard of production could not be maintained, resulting in financial difficulties that in the end forced the Dux company to sell the Blankenhain subsidiary at the end of 1917.
[4] : Blankenhainer Porzellanfabrik C.&E. Carstens (1918 until 1948)
The factory was taken over by the Hamburg based family Carstens in the same year, but the legal proceedings took until the following year before the name could be officially changed to 'Blankenhainer Porzellanfabrik C.&E. Carstens'. After at first continuing to use the older mark, it was then changed in 1924 by adding the crown and laurel.
[5] : V.E.B. Weimar Porzellan (1948 until 1990)
The Blankenhain business was one of the first companies in East Germany that was nationalized in 1948, even before the official founding of the German Democratic Republic in October 1949. The company was renamed to 'V.E.B. Weimar Porzellan' and from 1949 onwards (until 1980) the mark carries the addition 'MADE IN GDR'.
During the time from 1979 to 1984 the whole factory was modernized and some parts expanded further. A new production assembly with a capacity of 6,000 square meters was built and the traditional hand-fed and cleaned round kilns based on a 190 year old technology were replaced by a modern tunnel kiln with a lenght of 75 meters in the year 1981. In the meantime, the factory was declared part of the 'Feinkeramik Kahla' Combinate in 1980 and the note 'MADE IN GDR' was replaced by 'MADE IN GERMAN DEMOCRACTIC REPUBLIC'.
The highlights of production during the era of the German Democratic Republic were:
• Leipzig Fair 1965, Gold Award for the China set 'Exquisit'
• Leipzig Fair 1980, Gold Award for the China set 'Saskia'
• Leipzig Fair 1983, Gold Award for the China set 'Alt Weimar'
• Leipzig Fair 1987, Gold Award for the China set 'Victoria'
After the fall of the German Democratic Republic in 1989, Weimar Porzellan was integrated in the Treuhandanstalt program founded by the West German state.
[6] : Weimar Porzellan G.m.b.H. (1990 until today)
Continuing a short time as a company under Treuhand leadership, the company found an investor and from January 1st 1992 onwards the 'Weimar Porzellan G.m.b.H.' belonged to the real estate group 'Herbert Hillebrand Baubetreuungs- und Grundbesitz K.G.', which was based in Kerpen-Horrem and at that time also included:
• Ceramics: Zeller Keramik G.m.b.H. in 'Zell am Harmersbach', West Germany
• Crystal: 'Barthmann Cristall G.m.b.H.' in Wolfach, West Germany
• Crystal: 'Crystal Castell G.m.b.H.' in Annahütte, East Germany
• Cutlery: 'Wellner Bestecke und Silberwaren G.m.b.H.' in Aue, East Germany
• Porcelain: Wallendorfer Porzellanmanufaktur G.m.b.H. in Wallendorf, East Germany
But this grouping had its flaws and two of the three East German companies had to close, forcing Herbert Hillebrand to file for bankruptcy as it had cost his group approximately 118 million Euro. 'Zeller Keramik' and the 'Wallendorfer Porzellanmanufaktur' were released out of the bankrupt group and are still operational today, but in the beginning of 1995 'Weimar Porzellan' had financial problems. On June 1st 1995 the company was re-established and an intensive restructuring program was initiated which included reducing the production area from a four-floored building with 30,000 square meters down to a ground-level building with 9,000 square meters. Investments regarding the productivity and quality were made, including new firing and glazing kilns worth 1,3 million Euro. In 1997 the newly constructed decorating section including the new decoration/glazing kiln was put into service, drastically cutting energy costs and maximizing production flexibility.
In July 1998 the company opened a special event sales and factory outlet area with 400 square meters and also started to offer guided tours and decoration classes. This feature was not only of special interest for tourists and in 1999 the special event and factory outlet area grew to a size of 600 square meters and a second firing/glazing kiln was taken into service. All together the investments made since 1995 total a value of over three million Euro.
Dzbanek opis Wyjątkowo ładny duży biały dzbanek do kawy, grzanego wina.. Dzbanek ma klasyczny kształt zwężającego się ku górze walca z długim dzióbkiem, który zapewnia spokojne nalewanie małym strumyczkiem i wygodnym szerokim uchwytem. Jednak najcenniejsza jest dekoracja. Wykonana tlenkiem kobaltu pod szkliwem – rózne odcienie granatu tworzą bardzo piekny rysunek gałązki winorośli – wśród liści widzimy ukrytą gałązkę kiść czerwonych winogron. Geometryczny ornament zdobi kołnierz brzuśca i jest to pęd winorośli z widocznymi oczkami- z jednego z nich wypuściła gałązka. Kto ma winorośl w domu- już jest kupiony… spod liści widzimy wąsy – podobnie ozdobiona jest bardzo ładna pokrywka z uchwytem w kształcie grzybka. Kołnierz dzbanka jest delikatnie pofalowany a wgłebienia zdobią delikatne wytłaczane reliefy. Stylizowany jest na śląskie dzbanki z lat 20tych XXw.
Echt kobalt- jak nas informuje specjalny napis przy kobaltowej sygnaturze- oznacza, że jest to prawdziwy podszkliwny kobalt- a nie kalka która udaje kobalt. Ta bardzo stara technika pozwala na wypalanie porcelany w znacznie wyższej temperaturze niż tej zdobionej kalkami i farbami… a to oznacza, że porcelana jest twardsza – dekoracja nigdy się nie zmyje ani nie wytrze- bo jest pod szkliwem. Ta technologia nie boi się zmywarek. Sygnatura z lat 70tych /73-77/- piękna gładka cienkościenna porcelana bez najmniejszej skazy.
Stan idealny – jak nowy. Super prezent.