Wartości odżywcze owoców aronii znano od dawna we wschodnich stanach Ameryki Północnej. Od XIX wieku aronia uprawiana jest w Rosji i Szwecji a od niedawna nowe odmiany wchodzące wcześniej w okres owocowania pojawiły się i u nas. Wraz z pionierskimi hodowlami rośnie również wiedza oraz sposoby zastosowania czarnych owoców z dalekiej krainy.

Badania fitochemiczne wykazały, iż owoce aronii zawierają cukry proste, zwłaszcza glukozę i fruktozę, cukry złożone, głownie sacharozę, kwas jabłkowy i inne kwasy organiczne, antocyjany, pektyny, witaminy B1, B6, C, PP oraz znaczne ilości witaminy P. Czarne kulki owoców aronii są też jednym z najbogatszych źródeł flawonidów, zawierają też znaczną grupę rzadko spotykanych soli mineralnych i minerałów w tym; dużo manganu, molibdenu, miedzi, boru, jodu i kobaltu. Zebrane owoce zawierają również dużo garbników oraz niezwykle cenne substancje bakteriostatyczne.

Wszystko to razem powoduje, iż owoce te wykazują działanie ściągające, przeciwzapalne i normalizujące krążenie obwodowe. Świeże owoce i sok powodują znaczne obniżenie ciśnienia krwi w chorobie nadciśnieniowej, przy czym u osób z ciśnieniem normalnym nie obserwuje się takiego działania. Owoce aronii są również skutecznym środkiem zapobiegającym zmianom miażdżycowym, wzmacniają ściany naczyń krwionośnych oraz zapobiegają rozwojowi stwardnienia naczyń mózgu. Uzupełniają także niedobory witamin i związków mineralnych w organizmie a syrop aroniowy wchodzi w skład preparatów podnoszących ogólną odporność oraz środków o działaniu wykrztuśnym i przeciwgorączkowym.

Wyniki wielu badań wykazują, że antocyjany zawarte w aronii wpływają korzystnie również na naczynia włosowate gałek ocznych i przyśpieszają regeneracje purpury wzrokowej. Zaobserwowano także korzystny efekt soku i innych preparatów z aronii na łagodzenie nieporządnych objawów wywołanych lekami przeciwnowotworowymi i choroby popromiennej.