Ostatnia komedia z udziałem uwielbianego w ZSRR filmowego bohatera, Szurika (Aleksander Demianienko) i kolejny wielki sukces frekwencyjny na koncie reżysera Leonida Gajdaja (1923–93).
Tym razem twórca sięgnął po zapomnianą komedię Michaiła Bułhakowa (1891–1940) „Iwan Wasiljewicz” z 1935 roku. Zapomnianą nie bez powodu, bo, jak wiadomo, twórczość autora „Mistrza i Małgorzaty” była w Kraju Rad w wielkiej mierze tabu. „Mistrza i Małgorzatę” opublikowano oficjalnie dopiero w 1967 roku i to z potężnymi ingerencjami cenzury. Gajdaj ochoczo wykorzystał klasyczny motyw literacki i filmowy podróży w czasie, ale akcję uwspółcześnił, po części zrezygnował z podszytą ironią i melancholią bułhakowowskiej satyry na rzecz nieustannych nawiązań do slapsticku, a nawet musicalu i iście zawrotnego tempa opowiadania. Inżynier Timofiejew (czyli Szurik) skonstruował wehikuł czasu. W rezultacie w czasy Iwana Groźnego trafił antypatyczny administrator domu – Bunsza, mocno do cara fizycznie podobny (w obu rolach Jurij Jakowlew) oraz sympatyczny złodziejaszek Miłosławskij (Leonid Kurawliow). A car tymczasem usiłuje odnaleźć się w radzieckiej rzeczywistości... Po premierze filmu w 1973 roku krytyka radziecka dostrzegała w filmie przede wszystkim tylko szampańską zabawę, dzisiejsi komentatorzy zwracają także słusznie uwagę, że Gajdajowi udało się w sposób lekki, acz celnie złośliwy, skomentować i po części wykpić rosyjską tęsknotę za „dobrym carem”.

Reżyseria - Leonid Gajdaj

Obsada - Aleksandr Demjanienko, Jurij Jakowlew, Leonid Kurawljow, Natalja Kraczkowskaja, Natalja Seleznjowa

Rok prod. - 1973

Czas trwania - 91 min.

Dźwięk - DD 5.1 rosyjski,polski lektor

Napisy - polskie

Obraz - 4 x 3

Film nowy w folii zastępczej