Celem rozważań i analiz przedstawionych w niniejszej książce jest zbudowanie modelu badań obszaru pośredniczenia w komunikacji naukowej, który ma stanowić dogodną płaszczyznę metateoretyczną do projektowania badań empirycznych i rozwijania teorii. Autor wskazał funkcje komunikacji naukowej oraz dokonał krytycznego przeglądu i oceny przydatności podstawowych koncepcji obecnych w nauce o informacji do definiowania podmiotu i przedmiotu procesów zachodzących w obszarze pośredniczenia. Poddał analizie wybrane modele komunikacji naukowej oraz zaproponował konkretne rozstrzygnięcia teoretyczne w kwestii natury obszaru pośredniczenia. Omówił najważniejsze założenia proponowanego ujęcia i przedstawił zasady dokonywania konkretyzacji, skalowania i wykorzystania wypracowanego modelu.
Przedstawiona koncepcja metodologiczna opiera się na założeniu, że funkcje systemu komunikacji naukowej są stałe, a zmienia się sposób ich realizacji, warunkowany przez specyfikę podmiotów obszaru pośredniczenia i tworzonych przez nie struktur wzajemnych relacji.

Remigiusz Sapa jest pracownikiem Instytutu Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadzi badania i publikuje artykuły w Polsce i za granicą na temat różnych aspektów współczesnej komunikacji naukowej oraz funkcjonowania bibliotek akademickich i środowiska informacyjnego Internetu. Podejmuje również problematykę metodologii badań, szczególnie w odniesieniu do jakości zasobów informacyjnych. Interesuje się także wybranymi zagadnieniami naukoznawstwa oraz poszukuje sposobów usprawniania systemów informacyjnych dla nauki.