NOTATKI PARTYZANTA 

P.K. Ignatow

Stan książki dobry

Pieczęć poprzedniego właściciela

Wydawnictwo MON  1954 rok

Tom I Stron 396 Format 155 x 210

Tom II Stron 495 Format 155 x 210

Po zakończeniu aukcji w przelewie proszę  podać swój NICK 

OD AUTORA

Nie byłem nigdy pisarzem zawodowym. Wziąłem pióro do ręki, posłuszny głosowi obowiązku obywatelskiego: pragnąłem opowiedzieć, jak w latach najcięższej próby, na jaką wystawiona była nasza Ojczyzna — w łatach Wielkiej Wojny Narodowej — naród radziecki bohatersko walczył z podstępnym i okrutnym wrogiem i jak wyszedł z tej walki zwycięsko. Jako uczestnikowi świętej wojny narodu radzieckiego w obronie niepodległości i wolności wydawało mi się rzeczą niezbędną opowiedzieć ludziom radzieckim a zwłaszcza naszej młodzieży o tym, co widziałem i co przeżyłem w czasie tej ogólnonarodowej walki.

Były jednak również i inne, bardziej osobiste pobudki, które skłoniły mnie do napisania tych wspomnień. W walce z wrogiem, w szeregach oddziału partyzanckiego, na którego czele stałem, zginęli przy wykonywaniu zadania bojowego moi dwaj synowie: Jewgenij i Genio. Kraj uczcił ich pamięć — nadano im pośmiertnie zaszczytny tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. I ja, ich oj­ciec, pragnąłem, ażeby moja książka o walce partyzanckiej stała się ich pomnikiem, takim samym jak ów granitowy obelisk i brą­zowe popiersia, które stoją na tonącej w kwiatach mogile w zielonym krasnodarskim parku.

Tak narodziła się książka „Notatki partyzanta".

Oddział partyzancki imienia braci Ignatowów, o którym będzie mowa w tych „Notatkach", był dość niezwykły zarówno pod względem swego składu, jak i pod względem swej działalności bojowej.

Przede wszystkim oddział ten niemal całkowicie składał się z przedstawicieli inteligencji miejskiej: znajdowali się w nim dyrektorzy wyższych zakładów naukowych i wielkich zakładów przemysłowych Krasnodaru, pracownicy partyjni i naukowi, inżynierowie, ekonomiści i wykwalifikowani robotnicy.  

Oddział miał swój wyraźnie określony „charakter produkcyjny"', Byliśmy minerami-dywersantami: wysadzaliśmy mosty, elektrownie, magazyny, wykolejaliśmy pociągi wroga, paliliśmy i niszczyliśmy kolumny samochodowe wraz z ochraniającymi je samochodami pancernymi i czołgami. Również i zaszczyt wysadzenia pierwszego niemieckiego pociągu na Kubaniu przypadł w udziale nam — oddziałowi imienia braci Ignatowów.               

I wreszcie oddział nasz był swego rodzaju „kombinatem party­zanckim". Mieliśmy wielkie gospodarstwo. Nasze pracownie mi­nerskie, mechaniczne, stolarskie, szewskie, krawieckie obsługiwały nie tylko nasz oddział, ale również oddziały naszych sąsiadów-partyzantów. Stworzyliśmy wzorowy szpital, przez który przeszło wiele setek rannych partyzantów i żołnierzy Armii Czerwonej. Udało się nam szeroko rozrzucić sieć swych pododdziałów, które działały zarówno na kaukaskim podgórzu jak i w stepach i lima­nach kubańskich oraz w samym Krasnodarze. Na tyłach wroga, w górskiej głuszy, zorganizowaliśmy minersko-dywersyjny „wyż­szy zakład naukowy", gdzie minersko-dywersyjną robotę studio­wali teoretycznie i praktycznie najlepsi i najodważniejsi party­zanci z sąsiednich oddziałów.

Za wybitne zasługi bojowe wszyscy partyzanci naszego oddziału zostali odznaczeni orderami i medalami.

Pierwsza księga „Notatek partyzanta" pt. „Na podgórzu Kau­kazu" nie obejmuje całokształtu zarówno owych starannych przygotowań do działalności partyzanckiej, które rozpoczęły się jeszcze przed okupowaniem Krasnodaru przez hitlerowców, jak i półrocznej pracy bojowej naszego oddziału. Zostało jednakże opisane w niej wszystko, co najbardziej było typowe i charakte­rystyczne, wszystko co może dać wyobrażenie o naszym życiu wojennym głęboko na tyłach wroga.

„Podziemie Krasnodaru" — to dalszy ciąg „Notatek partyzanta". Akcja zbiega się tu w czasie z akcją pierwszej księgi „Notatek" — „Na podgórzu Kaukazu". Obie te części bowiem pod względem chronologicznym rozpoczynają się od okresu organizowania oddziału partyzanckiego i grupy podziemnej w Krasnodarze, kończą się zaś wyzwoleniem stolicy Kubania.

Oddział partyzancki i grupa podziemna narodziły się w jednym i tym samym czasie, kiedy nad Krasnodarem zawisła groźba fa­szystowskiego najazdu. Partyzanci i ich towarzysze z organizacji podziemnej skończyli swą pracę, kiedy faszyści zostali wyparci z Krasnodaru, a Kubań znów stał się radziecki.

Trzecią księgą „Notatek" jest „Błękitna linia", opowieść o wy­chowankach partyzanckiej „szkoły wyższej", opowieść o tym, jak z głuchego podgórza kaukaskiego wyszli śmiali ludzie i zanieśli w stepy, nad limany i na górskie urwiska Kubania trudną, niebez­pieczną i szlachetną sztukę minera-dywersanta.

Wielu bohaterów „Notatek partyzanta" żyje po dziś dzień. Nie­mal wszyscy występują w mojej opowieści pod swymi prawdzi­wymi imionami i nazwiskami.

Byty dowódca oddziału partyzanckiego minerów im. braci Ignatowów

P. K. Ignatow („Batia")

KUP – PRZECZYTAJ BO NAPRAWDĘ WARTO

ZOBACZ TAKŻE POZOSTAŁE MOJE AUKCJE 

ZANIM ZALICYTUJESZ PRZECZYTAJ STRONĘ

O MNIE