Z obwoluty:

,,Zasada ta (tzn. sprzeczności) jest jedyną bornią, przeciw błędom i kłamstwu. Gdyby sądy sprzeczne nie znosiły się nawzajem, gdyby twierdzenie nie niweczyło przeczenia, lecz jedno mogło istnieć spójnie obok drugiego, to nie mielibyśmy żadnego środka, aby fałsz napiętnować lub zdemaskować kłamstwo. Toteż w każdym rozumowaniu, w którym posługujemy się tą zasadą, np. w dowodach apagogicznych, chodzi zawsze o wykazanie fałszywości jakiegoś sądu. Stad tez i zarzut, że ktoś się wikła w sprzecznościach — czy to w rozprawie naukowej, czy w zeznaniach przed sądem — jest tak bardzo dotkliwy; bezlitośnie bowiem wytyka błąd albo kłamstwo. Tak więc zasada sprzeczności, i tylko ona, umożliwia nam zwycięską walkę z wszelkiego rodzaju nieprawdą i na tym polega cale jej znaczenie".