Dwa lata po premierze LittleBigPlanet (2008 rok) twórcy podjęli próbę poprawienia gry uznawanej za niemal doskonałą. „Kontynuacja” nie jest w tym przypadku najlepszym słowem. LittleBigPlanet 2 to bardziej ewolucja pomysłów z pierwszej części. Gra platformowa stała się w pełni funkcjonalną platformą do projektowania gier.

W porównaniu z pierwowzorem fabuła głównej kampanii w LBP2 została znacznie poszerzona. Tym razem Sackboy przeżywa przygody nie tylko na tytułowej MałejWielkiejPlanecie, ale w całej Galaktyce. Główny bohater zassany zostaje przez nadprzestrzenny, międzywymiarowy 1800-watowy odkurzacz. Z pomocą przychodzi mu jednak Larry Da Vinci, stojący na czele „Sojuszu” - na poły tajnej, na poły zorganizowanej grupy próbującej ocalić wszechświat przed zassaniem w trzewia maszyny. W LBP2 Sackboy poznaje nowych przyjaciół i zyskuje cały zestaw przydanych akcesoriów, jak chociażby lina z hakiem, umożliwiająca poruszanie się na wzór bohatera Bionic Commando.

Zaimplementowana kampania to jednak zaledwie wisienka na torcie, który w LittleBigPlanet2 stanowią nowe i udoskonalone narzędzia do tworzenia własnych poziomów, a w zasadzie całych gier. Druga część MałejWielkiejPlanety pozwala bowiem opracować niemal dowolną dwuwymiarową grę – od wyścigów, poprzez strzelaninę, platformówkę, a na symulatorze kuchennym skończywszy.

Każdy z tworzonych poziomów może być zasiedlony Sackbotami, czyli bohaterami niezależnymi. Ich wygląd, kształt czy rozmiar można dostosować według uznania. Podobnie jest z zachowaniem. Sackboty mogą być przeciwnikami albo sprzymierzeńcami graczy.

Nowością w LBP2 jest możliwość tworzenia inteligentnych maszyn, pojazdów a nawet łamigłówek w oparciu o płytki drukowane, na których mogą być montowane różne przełączniki. Po podłączeniu do maszyny, kieruje się ona zaprogramowaną logiką. Płytki drukowane mają zresztą szersze zastosowanie. Dzięki narzędziu Direct Control Seat mogą one modyfikować działanie kontrolera.

Ciekawą opcją jest możliwość tworzenia filmowych przerywników, teledysków a nawet całych filmów z wykorzystaniem zaopatrzonych w kamery Sackbotów.

Największy atut serii LittleBigPlanet stanowi niezwykle kreatywna społeczność graczy. W ciągu dwóch lat od premiery pierwszej części gry stworzyli oni ponad 2 mln poziomów.

Twórcy drugiej odsłony serii zadbali też, by publikowanie poziomów opracowanych przez fanów gry było jeszcze łatwiejsze. Nowością jest na przykład funkcja Activity Stream, pozwalająca na bieżąco śledzić dokonania znajomych i ulubionych autorów. Całkowicie przebudowany został też mechanizm wyszukiwania interesujących poziomów stworzonych przez graczy. Z wybranych gier tworzyć można własne playlisty. Każdy autor i stworzony przez niego poziom już na starcie zyskują własną stronę internetową.

LittleBigPlanet to seria, dla której wiele osób decyduje się kupić konsolę PlayStation 3. Druga część przygód Sackboya z poprawioną oprawą audiowizualną, ciekawą kampanią i całą paletą narzędzi do tworzenia własnych poziomów to kolejna próba zacierania granic pomiędzy graczami i twórcami gier.

Killzone 3 to trzecia odsłona serii strzelanek pierwszoosobowych, w której walczymy z rasą Helghastów. Produkcja została przygotowana przez holenderskie studio Guerrilla Games.

W kolejnej części Killzone’a wracamy na nieprzystępną planetę Helghan, aby ponownie zmierzyć się z jej zmilitaryzowanymi mieszkańcami. Kampania solowa gry podejmuje wątki poprzedniej odsłony i pokazuje dalsze losy dwójki żołnierzy sił ziemskich ISA – Seva oraz Rico – którzy jak zwykle odgrywają bardzo ważną rolę w toczonych bitwach. Tym razem twórcy pokazali nie tylko zmagania wojsk, ale i zakulisowe rozgrywki na szczytach helghańskiej władzy. Pucz zorganizowany przez jednego z notabli, mającego dostęp do niesamowitej technologii militarnej, może przynieść poważne konsekwencje dla obu stron.

W Killzone 3 twórcy postawili na znacznie bardziej zróżnicowaną kampanią i widowiskowe sceny akcji. Misje nie polegają już tylko przedzieraniu się przez kolejne hordy wrogów. Zamiast tego zasiadamy za sterami różnych pojazdów (np. mechów), eliminujemy przeciwników z ukrycia, a nawet wybieramy się na stację orbitalną i sterujemy działkiem myśliwca. Fabuła gry czasami zaskakuje niezbyt przemyślanymi rozwiązaniami, ale za to jest bardziej wyrazista i stawia nas przez ciekawymi zadaniami. Szczególnie dobre wrażenie robią scenki prezentujące dysputy i kłótnie helghańskich przywódców.

W parze z dużą różnorodnością idzie dobre wykonanie poszczególnych elementów oraz poprawa systemów uzbrojenia, czy chowania się za przeszkodami. Większość broni została mocno podrasowana – dodano też kilka nowych zabawek, w tym potężne działo łukowe oraz miotacz ognia. Ważną sprawą jest też to, że twórcy ograniczyli opóźnienie w sterowaniu znane z Killzone’a 2, chociaż nie zrezygnowali w stu procentach z tak charakterystycznej ociężałości postaci oraz karabinów. Sama kampania jest nieporównywalnie łatwiejsza od przeprawy znanej z drugiej odsłony serii. Wszystko za sprawą nowych zdolności naszych kompanów – teraz mogą oni wskrzesić nas w razie porażki.

Killzone 3 to zdecydowanie jedna z najładniejszych produkcji dostępnych na PlayStation 3. Ekipie z Guerilla Games udało się stworzyć imponujące krajobrazy, szczegółowe modele i świetne efekty specjalne. Nie można zapomnieć też o tym, że gra obsługuje kontroler PlayStation Move oraz telewizory 3D. Na szczęście autorzy postarali się nie tylko o aspekty technologiczne, ale i pełnoprawny multiplayer. Oprócz dobrze znanego trybu Strefa Wojny dostaliśmy rozgrywki w stylu deathmatch oraz Operacje, czyli fabularyzowane misje wieloosobowe. Ciekawym, chociaż niedopracowanym dodatkiem jest też tryb kooperacji, w którym możemy przejść kampanię w dwie osoby (tylko na podzielonym ekranie).